De Herberg
Dit mens-zijn is als een herberg:
Elke ochtend verschijnt er een nieuwe gast.
Een vreugde, een depressie, een gemenerik
Een flits van inzicht komt als een onverwachte bezoeker.
Verwelkom ze allemaal en onthaal ze gastvrij!
Zelfs als het een hoop zorgen zijn die op gewelddadige wijze al het meubilair van je huis slopen.
Behandel dan nog steeds elke gast met respect.
Hij ruimt misschien wel bij je op, om plaats te maken voor een nieuwe verrukking.
De sombere gedachte, de schaamte, het venijn,
Ontmoet ze met een glimlach bij de deur en vraag of ze binnen willen komen.
Wees dankbaar voor wie er komt,
Want ieder van hen is gestuurd als een gids uit het onbekende.
Romeck van Zeyl, naar een dertiende- eeuws gedicht van Mohamed Jalal ad-Din Rumi
Mooi gedicht en ook herkenbaar voor een gevoelige denker…
Wat kun je soms overvallen worden door zo’n ‘nieuwe gast’!
Je staat ’s morgens op en je voelt het al… somberheid, een down gevoel. Er gaan verschillende niet-helpende, negatieve gedachten door je hoofd en je baalt er van dat je je zo voelt.
Van sommige gasten wil je ook zo snel mogelijk af. Maar als je een emotie krampachtig weg wilt hebben, maak je het juist groter en blijft het langer hangen. En daarnaast kost dit ook nog eens ontzettend veel energie. Je komt in een negatieve spiraal terecht.
Ook kinderen/ jongeren hebben soms te maken met emoties die zich zo maar aandienen als nieuwe gast.
Misschien herken je het wel:
– Je kind trekt zich terug
– Maakt weinig contact
– Heeft nergens zin in, is stil
– Kijkt somber
Of je kind zeurt, dreint, is nukkig, schopt overal tegenaan, is negatief en vraag veel negatieve aandacht.
Bij jongeren zie je vaak dat ze in een vecht-, (afzetten, brutaal gedrag, chagrijnig, afreageren) of vluchtmodus (terugtrekken, gamen, telefoon, in bed liggen, passief gedrag) terecht komen.
Het is de uitdaging waard om er op een andere manier mee om te gaan!
Wat gebeurt er als je deze gast, deze emotie opmerkt en de ruimte geeft, welkom heet? En het er gewoon kan laten zijn?
Je neemt het alleen waar.
De emotie zal dan juist milder worden, of zelfs weg gaan. Het helpt wanneer je ziet dat jij niet deze gast, deze emotie bent. Je bent ook niet je gedachten en ook niet het fysieke, vervelende gevoel in je lichaam.
Want wanneer je je laat meeslepen met deze emotie, wanneer je het vast grijpt, of wanneer je er aan wilt sleutelen of het weg wilt drukken zal je merken dat het je veel meer in beslag neemt.
Ook het er tegen vechten, je verzetten of het weg willen drukken maakt dat de emotie het gevoel groter wordt, langer blijft hangen. Denk maar aan een bal die je met al je kracht onder water probeert te houden. Het kost je veel energie en de bal komt uiteindelijk toch een keer met veel meer kracht weer omhoog! Ook vluchten is vaak maar een tijdelijke oplossing. Het gevoel lost niet op.
Sommige kinderen/mensen reageren heel primair op datgene wat ze voelen. Ze voelen het volledig, met iedere cel in hun lichaam. Ze laten de emotie toe en het stroomt er als het ware ook uit. Door een flinke huil,- of scheldpartij of door stampvoetend de trap op te gaan en even los te gaan op een boksbal of kussen. Vaak is daarna de lucht weer geklaard.
E-MOTIE
De E staat voor energie. Een gevoel. Een fysieke sensatie. En MOTIE staat voor beweging. De sensatie wil gevoeld worden, het mag stromen, de ruimte krijgen. Om daarna op te kunnen lossen.
Welke onverwachte gast komt bij jou of je kind je geregeld bezoeken? Angst? Verdriet? Woede?
Kijk maar eens of het lukt om deze emotie waar te nemen, de ruimte te geven, welkom te heten.
Wat merk je op?
Én het mooiste: Wat lévert het jou/jullie op?